"İnsanlar ayrı düşebilir, oluyor. Kelimelerin hiç bir anlamı kalmayabiliyor. Yapmadığınız şeyler için özür dilemek isteyebiliyorsunuz, on binlerce kez ‘çok üzgünüm’ dediğinizde ve onların sadece havada süzüldüğünü fark ettiğinizde. Samimiyetinizin yanlış anlaşıldığı ihtimalini bertaraf etmeye çalışıyorsunuz. Üstelik size ihtiyacı olmayacağınızı bildiğiniz halde yanında olabileceğinizi kafasının içine sokmak isteyebiliyorsunuz. Sadece onun, sizin nasıl hissettiğinizi bilmesini istiyorsunuz; çünkü siz, onun nasıl hissettiğini asla tahmin edemiyorsunuz."

Kafanızın içindeki dile getirilmemiş dağınık düşünceleri, sizin yerinize, en uygun cümlelere döken insanlar vardır her zaman için. Bu insanların ünlü olup olmamaları fark yaratmaz. Çünkü dillendiremediğiniz şekilsiz, zeminsiz fikirleri bir başkasının da düşünmüş olması, bütün değişkenleri sabitler. O, sizinledir, birdir, bütündür. Bir hevesle altı çizilen sarı yapraklı kitap cümlesi gibi gelir söyledikleri, tekrar tekrar çizilmeyi bekleyen. Ama sizden başka kimsenin çizmesini istemezsiniz. Çünkü onlar sizin çizdiğiniz gibi çizemez hiç.