Nasıl bir güç lazım bilmiyorum ama bütün gücümü onun daha iyi hissetmesi için kullanmak istiyorum.

Nasıl bir güç lazım hiç bilmiyorum ama hayatım boyunca bir yerlerde biriktirebilmişsem, hepsini şu günler için harcamak istiyorum.

Keşke elimden bir şeyler gelebilseydi. Tek bir şey bile gelse kafi aslında.

Kafasındaki bütün tilkileri kovalamak istiyorum. Kabuslarını, kötü hislerini, kötü uyanışlarını kovalamak. Gitsinler istiyorum ve bir daha hiç gelmesinler. Rahat bıraksınlar.

Üzülmesin istiyorum. Hiçbir şey için. "Şey"ler üzmesin istiyorum. Kimseler üzmesin.

Gidip kazı kazan oynasam da karşılığında böyle bir güç çıksa. Mutfakta bir karışım hazırlayabilsem ve her şey çok daha güzel olsa. Genel Teori'den bir formül bulsam ve Eureka! diye haykırsam. Sihirli değneğe hiç girmiyorum bile. Ya da düşünce gücüne. Çünkü onu da denedim. Beynim karıncalanıncaya dek.

Bu sabah uyanınca her şeyin yoluna girdiğini öğrense. Her şey istediği gibi olsa. Gülümseyerek uyansa ve odasının camından yansıyan güneş yüzüne vursa. O gün için hiçbir zaruriyet tutmasa yakasından. Zihnini serbest bıraksa, tüy kadar hafif olsa. Fazla bir şey istemiyorum, sadece bugün. Eğer olabiliyorsa bir de yarın. Ve belki sonrası. Sonsuza kadar. Çok şey istiyorum. Ama çok istiyorum. Denge.

İç çekmese.

Nasıl bir güç lazım bilmiyorum ama keşke bir günlüğüne sahip olabilseydim. Sadece daha iyi hissetmesi için.

Bir bilsem ne gerek: