Otobüs durağındayım, eve dönüyorum. Hava soğumuş, ben yorulmuşum; kimseyle de göz teması kurmuyorum, yabani bi görünüm vermişim suratıma, bekliyorum bir otobüs gelsin de bineyim diye. Ama yine olan oldu. Yine. Otobüs dolmuş maceram bitmez benim, amcalar teyzeler de suratımdaki vahşi ifadeye bayılır. Derler ki binlerce genç var çatacak, ama biz bunu seçelim. Üstüne üstüne gidelim belki kavga çıkarır, biz de eğleniriz. Efendi efendi oturuyorum, bi amca geliyo ilerden. Ama falsolu geliyo, böyle manevra yapa yapa geliyo, ama geliyo, görüyorum. Bi de üstüme üstüme geliyo. Yakınlaştıkça fark ediyorum ki bu amca normal bi amcamız değil. Dış görünüşüne göre yargılarım. Yaparım bunu. Yani kimse kusura bakmasın ama elinde pembe bi dosya, üstünde turuncu hırka, altında da iki çifti de farklı renklerde (dizine kadar çekmiş paçalarını, belini nereye kadar çekmiş sen düşün artık) çorap olan bi amcayı ben ciddiye alamam. Ben alamam arkadaşım, lütfen. Esnerken de garip bi hareket yapıyo, böyle 4 kere falan yerinde zıplıyo. Her esneyişi önden tahmin edebiliyosun yani, adam zıplıyo çünkü. Her neyse, geliyo bu. Geldi durdu önümde. Amca ayıboluyo dedim. Nabıyon dedim, otursana! Geçti oturdu. Sana tam diyaloğu yazayım da;